De dagen tot zaterdag voelden extra lang aan. Vol spanning werd er afgeteld. De combinatie van zenuwen, nieuwsgierigheid, angst waren bijna ondragelijk. Mijn concentratie in de les was weg. Telkens dwaalden mijn gedachten af. 'Hoe zou het allemaal zijn?' Het viel mij op hoe ik met andere ogen keek naar mijn klasgenoten, leerkrachten, vriendinnen, ... Vanaf nu was er een groot geheim. Maar niemand ging daar een stokje voor steken. Dit was het plan. Hier had ik al 3 jaar over nagedacht.
Omdat ik nog niet in het bezit was van een rijbewijs was er afgesproken met Rudy dat hij mij telkens ging ophalen. We hadden afgesproken aan een bushalte die iets verder lag dan mijn thuis.
Eenmaal in de auto hadden Rudy en ik het over het opstarten van mijn profiel. Zelf had ik nog geen sexy outfits of lingerie. Een absoluut groentje dus!
Onze eerste stop was een kledingswinkel aan de Muide. Daar kochten we een rood en zwart kleedje met voor daaronder zwarte pumps. (Dit kleedje heb ik nog heel lang als herinnering gehouden. Weggegooid als ik mijn zus er eens mee zag rondlopen. Je snapt wel waarom.)
Ondertussen vertelde Rudy over een daghotel hier niet ver van. Daar gingen we foto's nemen voor mijn advertentie. Hij parkeerde de auto achteraan op de parking, ging mij voor naar de ingang. Het eerste wat opviel was de muffe geur. Uit schaamte keek ik amper rond en volgde hem tussen de smalle gangetjes naar de hotelkamer. Eerste verdieping rechts, voorbij een condoom automaat. Op de kamer wacht een receptioniste ons op. Het eerste wat door mijn gedachten schoot was 'O nee die weet zeker wat wij hier gaan doen!'
Mijn kaken kleurden vuurrood, men handen klam. Gelukkige was ze snel weg en konden we eraan beginnen. In 2015 was alles anders. Professionele fotoshoots waren luxe. Enkel voor escort bureaus. Mensen stonden wantrouwig tegenover zulke shoots en waren bang voor fotoshop. Op de advertentie sites waren 2 à 3 gewone foto's meer dan genoeg. Dus dat Rudy een kleine zak camera bovenhaalde was normaal.
(jammer genoeg ben ik niet meer in bezit van deze foto's)
Wat jammergenoeg wel zo was in 2015 en achteraf gezien niet normaal is, is hetgeen wat nadien gebeurde.
Het gebeurde allemaal in een versnelling. Mijn herinneringen zijn vaag. Ver weggestopt in mijn geheugen. Achter slot en grendel. Soms ontsnappen er flarden. Maar het is stilaan tijd mij niet meer te schamen en anderen te laten leren uit mijn fouten.
Rudi zei dat hij mij eens wou 'testen', maar geen nood hij ging mij betalen, zei hij. Hij wou mij tips geven voor tijdens het werken. Opnieuw raasden allerlei gedachten door mijn hoofd. 'Dit was niet de afspraak', 'Zulke testritjes worden dus echt gedaan?', 'Dit is super onprofessioneel!', 'Zei hij niet dat ik altijd eerst het geld moest ontvangen? Waarom geeft hij dat dan niet?' ... en als slot 'Ach Lisa laat het gebeuren... Je gaat nog vaker klanten krijgen waar je niet tot aangetrokken bent.'
Ik heb hier nooit een cent van gezien.
Lisa