Jong, gewild en kwetsbaar

18 jaar is te jong om fysieke sekswerker te worden— maar waarom verbieden ook geen oplossing is

Eergisteren kreeg ik een berichtje van een klant. Op het eerste gezicht leek het speels, een beetje stout misschien, maar toen ik zijn woorden écht liet binnenkomen, liep de rilling over mijn rug.“Ik herinner me je jonge meisjesborsten nog goed…”

Pardon?Ik was toen 23, en dat vond hij blijkbaar al ‘een jong meisje’. Wetende dat ik op m’n 18e begonnen ben, viel alles plots op z’n plaats. En het voelde vies. Niet stout. Niet geil. Gewoon... vies.

Die woorden raakten een oude, halfvergeten plek in mij. Want ja, ik heb nare dingen meegemaakt als jonge sekswerker. Dingen die ik lang heb weggeduwd. Want wie begint op z’n 18e, met een lijf dat nog nét puber af is, trekt vaak een heel fout soort publiek aan. En laat me eerlijk zijn: hoe jonger jij bent, hoe ouder – en griezeliger – zij vaak zijn.

Technisch gezien had ik in oktober mijn “tien jaar als hoer”-jubileum kunnen vieren. Maar eerlijk? Pas sinds vier jaar doe ik dit werk zoals het bedoeld is: met respect, met liefde, met grenzen én met klanten die me behandelen als mens, niet als vlees waar ooit geen borsten aan zaten. Ik heb nu klanten die schatten zijn. Warm, beleefd, betrokken. Maar één rotte appel zoals deze… kan het hele mandje weer naar rotte herinneringen ruiken.

Jong en fris? Nee, jong en kwetsbaar.

Er heerst een hardnekkig idee dat je maar beter jong begint met sekswerk, want “dan verkoop je beter”. En dat je na je dertigste stilaan moet stoppen, want dan “lig je niet meer goed in de markt”.

Wat een onzin.

Natuurlijk trekt een jong lijf de aandacht. Maar laat me je dit zeggen: jong zijn betekent zelden dat je al krachtig in je schoenen staat. Of je grenzen goed kent. Of dat je seks al begrijpt als iets wat veel meer is dan lichaam op lichaam. Hoe volwassen ik op mijn 18e ook dacht te zijn – nu, jaren later, weet ik: ik had geen flauw idee.

En ik weet ook dat ik dit binnen tien jaar opnieuw zal zeggen over de vrouw die ik vandaag ben.

Jong is meestal: jong en naïef. Jong en onwetend. Jong en makkelijk te beïnvloeden.En ja, misschien ook: jong en gewild – maar vooral door het soort klanten waar je als sekswerker niet gelukkig van wordt. Klanten die liever macht hebben dan verbinding. Klanten die niet willen dat jij “meedoet”, maar gehoorzaamt. En dat is een gevaarlijk spel.

Maar weet je wat ik zag toen ik net begon, in mijn eerste privéhuis?Dat het net de oudere, meer ervaren dames waren die de leukste klanten aantrokken. Niet alleen respectvoller, maar ook guller. We hebben het hier niet over een doos pralines of een parfum van de drogist. Nee nee — ik heb vrouwen gezien die auto's kregen. Aandelen. Gouden juwelen. Weekendjes Dubai, horloges van vijf cijfers, je kan het zo gek niet bedenken.

Toen viel mijn frank: volwassen vrouwen met klasse, zelfvertrouwen en ervaring trokken klanten aan die iets teruggeven, geen klanten die alleen nemen.

De realiteit van een jong lijf

Een jong lijf roept iets op. Niet alleen lust, maar voor sommige mannen ook macht, controle, of erger: een soort verboden aantrekkingskracht. Ik heb klanten gehad die zeiden: “Jij bent mijn jongste ooit” of “Je lijkt op mijn kleindochter.” Sommigen vroegen of ik twee staartjes wilde dragen.Je lacht het weg. Maar vanbinnen voel je: dit klopt niet.

Een collega vertelde me eens over een petite Aziatische dame met wie ze werkte. Eind twintig, maar klein en kinderlijk. Klanten vroegen haar om kinderkleding te dragen. Een Hello Kitty-onderbroekje.Zij deed dat soms. Ze zei dat ze het zag als haar maatschappelijke plicht. “Dan richten ze zich niet op meisjes die écht minderjarig zijn.”Maar na die sessies moest ze steevast uithuilen bij collega’s.

Als jonge sekswerker zit je daar dan, alleen, in een kamer met een volwassen man die zijn fantasie op je projecteert – zonder dat iemand je ooit geleerd heeft dat je ‘nee’ mag zeggen.Ik ben begonnen als zelfstandige. Ik had geen netwerk. Geen begeleiding. Geen idee wat normaal was en wat niet. Pas jaren later hoorde ik van andere collega’s: “Maar dat hoef je toch niet toe te laten?”

Dat was een openbaring. En tegelijk een mokerslag.

Grenzen stellen is geen luxe – het is noodzaak

Vier jaar geleden schreef ik een blog waarin ik eerlijk zei dat ik geen klanten boven de 60 aannam. Ik was toen 23. De reacties? Vernietigend.Op een forum werd ik neergesabeld. Eén zin bleef hangen: “Als prostituee weet je waaraan je begint.”

Nee.Ik wist dat ik een job koos die uitdagend kon zijn, intens, soms rauw.Maar ik heb nooit gekozen voor een job waarin ik maar naar ieders pijpen moet dansen. Ik heb gekozen voor een carrière, niet voor onderwerping.

Betaalt iemand voor mijn tijd, aandacht, diensten die ik uitvoer met mijn lijf? Ja.Maar dat betekent niet dat ik geen recht meer heb op voorkeuren. Of op rust. Of op grenzen. En hoe ouder ik werd, hoe beter ik dat begon te begrijpen. Grenzen zijn geen teken van zwakte. Ze zijn het fundament van zelfrespect.

Sekswerkers zijn geen gebruiksvoorwerpen – we zijn mensen

Gelukkig zie ik dat er iets beweegt. Steeds meer sekswerkers stellen hun eigen regels op. Werkplekken beginnen ‘nee’ te aanvaarden. Er wordt gepraat over voorkeuren, energiebeheer, wederzijds respect.We zijn op weg. Maar we zijn er nog lang niet.

Zolang 18-jarige vrouwen starten vanuit wanhoop of onwetendheid, en daarbij klanten aantrekken die hun eigen duistere verlangens projecteren, moeten we blijven spreken.Zolang “je weet waaraan je begint” gebruikt wordt om grensoverschrijding te normaliseren, is er werk aan de winkel.

En laat me dit ook héél duidelijk zeggen:Ik respecteer de minimumleeftijd van 18 jaar.Ik ben er zelfs voorstander van dat het legaal blijft vanaf 18.Waarom? Omdat veel jonge mensen sekswerk kiezen uit noodzaak. Omdat dit voor sommigen een overlevingsjob is. Als we die grens opschuiven naar 21, dwingen we hen het illegale circuit in – en dat maakt alles nog véél gevaarlijker.

Wat we nodig hebben, is niet meer verbod.We hebben begeleiding nodig. Voorlichting. Opvang. Respect.Een jonge vrouw die vandaag begint, moet weten: je staat er niet alleen voor. Je hebt een stem. En je mag die gebruiken – zelfs als niemand je dat ooit geleerd heeft.

Aan de jonge vrouwen die dit lezen:Je bent niets verplicht. Je hebt altijd keuze. Je mag een klant weigeren. Je mag vandaag iets anders voelen dan gisteren. Je mag groeien. Je mag leren.En bovenal: je bent geen meisje. Je bent een vrouw. En je bent het waard om gehoord te worden.

Aan de buitenwereld:Als je sekswerk écht wil begrijpen, begin dan met luisteren. Niet met oordelen.Niet elke glimlach is vrijwillig. Niet elke 'ja' is een ja.En respect is pas écht wanneer het ook ruimte laat voor een ‘nee’.

Ik hoop dat deze blog je aan het denken heeft gezet. Niet om te choqueren, maar om te begrijpen. Want achter elk lijf schuilt een verhaal – en soms ook een meisje dat gewoon graag had gewild dat iemand eerder naar haar had geluisterd.